Πολύ μεγαλύτερη, σε σχέση με άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ, είναι για την Ελλάδα η απειλή αυτοματοποίησης της εργασίας το εγγύς μέλλον, η οποία ενδέχεται να αφήσει εκτός αγοράς χιλιάδες εργαζομένους σε διάφορους κλάδους, συνεπεία των καθυστερήσεων στη διαδικασία μετάβασης της αγοράς εργασίας σε μια ψηφιακή οικονομία υψηλής προστιθέμενης αξίας.

Την εκτίμηση αυτή διατυπώνει, σε συνέντευξή της στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η Μάρα Μπρούτζια (Mara Brugia), acting director στο Ευρωπαϊκό Κέντρο για την Ανάπτυξη της Επαγγελματικής Κατάρτισης (Cedefop). Πρόκειται για τον οργανισμό της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, που βοηθά την Κομισιόν, τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών, τους εργοδότες και τους συνδικαλιστές στην ανάπτυξη και εφαρμογή πολιτικών στον τομέα της επαγγελματικής κατάρτισης και στην προσαρμογή της προσφοράς κατάρτισης στις ανάγκες της αγοράς εργασίας.

«Η απειλή της αυτοματοποίησης είναι πολύ μεγαλύτερη στην Ελλάδα από ό,τι σε άλλες χώρες της ΕΕ. Βάσει εκτιμήσεων του Cedefop και του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), για περίπου το ένα τέταρτο των θέσεων εργασίας των Ελλήνων εργαζομένων υπάρχει πολύ υψηλή πιθανότητα αυτoματοποίησης στο εγγύς μέλλον. Στον αντίποδα, μόλις το 7% των εργαζομένων σε σκανδιναβικές χώρες όπως η Φιλανδία και η Σουηδία εργάζονται σε δουλειές στις οποίες ενδέχεται να αντικατασταθούν από ρομπότ. Αυτό αντανακλά το γεγονός ότι η ελληνική αγορά εργασίας έχει καθυστερήσει, σε σχέση με άλλους κύριους κοινοτικούς εταίρους, σε επίπεδο μετάβασης προς μια ψηφιακή οικονομία υψηλής προστιθέμενης αξίας» σημειώνει η κα Μπρούτζια.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ. (πηγή: amna.gr)

Οι επιστήμονες έχουν ξαφνιαστεί από την ασυνήθιστα γρήγορη μετακίνηση του βορείου μαγνητικού πόλου, ο οποίος απομακρύνεται συνεχώς από τον Καναδά, κινούμενος ολοένα ανατολικότερα προς τη Σιβηρία. Ενώ το 1900 βρισκόταν κάπου στην ξηρά του ανατολικού Καναδά, σήμερα πια βρίσκεται κάπου στον Αρκτικό Ωκεανό, αρκετά χιλιόμετρα βόρεια του γεωγραφικού βορείου πόλου (οι δύο πόλοι δεν ταυτίζονται).

Η κίνηση του βορείου μαγνητικού πόλου, η οποία οφείλεται στις μετακινήσεις του λιωμένου σιδήρου στον καυτό πυρήνα της Γης, είναι τόσο γρήγορη, που οι ειδικοί στον γεωμαγνητισμό από όλο τον κόσμο αναγκάζονται να προχωρήσουν εσπευσμένα σε κάτι ασυνήθιστο: στην αναθεώρηση του Παγκόσμιου Μαγνητικού Μοντέλου στις 15 Ιανουαρίου.

Το εν λόγω Μοντέλο περιγράφει το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας και αποτελεί το θεμέλιο της σύγχρονης πλοήγησης, από τα συστήματα των πλοίων ως το Google Maps στα κινητά τηλέφωνα. Η τελευταία αναθεώρηση του μοντέλου είχε γίνει το 2015 και η επόμενη προγραμματιζόταν για το 2020, όμως θα επισπευσθεί εξαιτίας της απρόσμενα γρήγορης κίνησης του μαγνητικού πόλου του Βορρά, κάτι που έχει ως συνέπεια το μοντέλο να εμφανίζει πλέον ολοένα μεγαλύτερο σφάλμα.

Οι επιστήμονες της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (ΝΟΑΑ) των ΗΠΑ και της Βρετανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας, που παρακολουθούν συνεχώς το φαινόμενο, σύμφωνα με το "Nature", συνειδητοποίησαν ότι έχει επιταχυνθεί πολύ, με αποτέλεσμα το Παγκόσμιο Μαγνητικό Μοντέλο να είναι πια τόσο ανακριβές, ώστε ξεπερνά το αποδεκτό όριο για τα σφάλματα πλοήγησης.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ. (πηγή: amna.gr)

Μεγάλη συζήτηση γίνεται τελευταία για την έννοια της Ενεργειακής Αποδοτικότητας (Energy Efficiency).

H Ενεργειακή Αποδοτικότητα έχει σχετιστεί με την προσπάθεια μείωσης εκπομπών επικίνδυνων ρύπων για το περιβάλλον και την εξοικονόμηση σημαντικών εξόδων σε όλους τους κλάδους της οικονομίας.

Ωστόσο οι πολιτικές που εφαρμόζονται φαίνεται πως δεν λαμβάνουν υπόψιν τους την οικονομική θεωρία του Jevons. Ο William Stanley Jevons (1835-1882) ήταν βρετανός οικονομολόγος και παραμένει γνωστός ακόμη και σήμερα για το παράδoξο που περιέγραψε στην κατανάλωση κάρβουνου στο Ηνωμένο Βασίλειο του 1866:

“It is wholly a confusion of ideas to suppose that the economical use of fuel is equivalent to a diminished consumption. The very contrary is the truth”.

Η φράση αυτή έμεινε στην ιστορία των οικονομικών ως το «Παράδοξο του Jevons» (Jevons paradox).

Το «Παράδοξο του Jevons» σχετίζεται με την τεχνολογική πρόοδο· η τεχνολογική πρόοδος αυξάνει την απόδοση των παρεχόμενων πόρων (resources) ανά μονάδα χρησιμοποιούμενου πόρου οδηγώντας (θεωρητικά) στη μείωση χρήσης του συγκεκριμένου πόρου. Αυτό θα ήταν το λογικό συμπέρασμα στο οποίο θα οδηγείτο ο καθένας. Όμως παραδόξως ισχύει το αντίθετο: ο ρυθμός κατανάλωσης του συγκεκριμένου πόρου αυξάνεται επειδή αυξάνεται η ζήτηση του πόρου. Ως εκ τούτου, στο τέλος, παρατηρείται το φαινόμενο της αναπήδησης (rebound effect) το οποίο δρα εντελώς αντίθετα στον αρχικό στόχο. Όταν το φαινόμενο αναπήδησης ξεπερνά το 100% (δηλαδή διπλασιασμός της χρήσης ενός πόρου αντί για μείωσή του) τότε λειτουργεί ως μπούμεραγκ (backfire effect).

Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ. (πηγή: huffingtonpost.gr)

... Στα 24 του χρόνια ήδη είχε περάσει στην Ιστορία. Με τη συνδρομή του καθηγητή του, Χρίστου Παπαδημητρίου, και του συνεργάτη του, Πολ Γκόλντμπεργκ, έλυσε τον γρίφο του Νας, αμφισβητώντας εν ολίγοις την καθολικότητα του περιβόητου «Nash equilibrium» (της ισορροπίας Νας), που για έξι δεκαετίες ήταν το κατεξοχήν εργαλείο πρόβλεψης του αποτελέσµατος στρατηγικών συγκρούσεων στα Οικονοµικά και για το οποίο ο αμερικανός μαθηματικός Τζον Νας κέρδισε το Νομπέλ Οικονομίας το 1994. Aραγε ως φοιτητής όταν παρακολούθησε την ταινία «Ενας υπέροχος άνθρωπος» με τον Ράσελ Κρόου, η οποία βασιζόταν στην τραγική ζωή του Νας και στην πάλη του ενάντια στη σχιζοφρένεια, φανταζόταν ότι μια μέρα θα ανέτρεπε τη θεωρία του;

Κύριε Δασκαλάκη, γιατί σας αρέσουν τόσο τα μαθηματικά;
«Γιατί κοιτώντας μαθηματικά προβλήματα νομίζω ότι τελικά αγγίζεις φιλοσοφικούς προβληματισμούς. Πριν από το Λύκειο αμφιταλαντευόμουν αν θα ακολουθήσω τον δρόμο των θετικών ή των ανθρωπιστικών σπουδών. Η μητέρα μου είναι φιλόλογος βλέπετε. Με γοήτευαν οι γλώσσες, οι διασυνδέσεις που έβλεπα μεταξύ τους. Τελικά με κέρδισαν τα μαθηματικά, τόσο για την εγγενή ομορφιά τους όσο και για την ανθρωπιστική τους πλευρά, για τη δική τους συνεισφορά στην ιστορία των ιδεών. Ως μικρό παιδί, οι ζωές των μαθηματικών μού φάνταζαν γοητευτικές και συνάμα μυστηριακές. Πολλές φορές τούς έβρισκα να ασχολούνται με πράγματα που φαινομενικά δεν είχαν και τόση σημασία. Για παράδειγμα, γιατί να ενδιαφέρεται κανείς να τετραγωνίσει τον κύκλο; Και ύστερα αντιλαμβάνεσαι πως ένα τέτοιο, εκ πρώτης όψεως ανούσιο πρόβλημα έχει τεράστιο βάθος. Για μένα τα μαθηματικά δεν ήταν μόνο «διασκεδάζουμε λύνοντας προβληματάκια», με ενδιέφεραν οι φιλοσοφικές προκλήσεις που έθεταν».

Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ.  (πηγή: tovima.gr)

A​​ς μιλήσουμε με αριθμούς. Σήμερα στον κόσμο ζουν επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι, τα τέσσερα εκ των οποίων στην Ασία, και από ένα περίπου σε Ευρώπη, Αμερική (βόρεια και νότια) και Αφρική. Ο ΟΗΕ εκτιμά πως το 2040 ο παγκόσμιος πληθυσμός θα αυξηθεί σε εννιά δισεκατομμύρια (πέντε στην Ασία και δύο στην Αφρική), ενώ το 2100, αν οι προβλέψεις των επιστημόνων αποδειχθούν ορθές, ο πλανήτης θα έχει έντεκα δισεκατομμύρια, εκ των οποίων τα πέντε θα βρίσκονται στην Ασία και τα τέσσερα στην Αφρική. Η Νιγηρία, για παράδειγμα, που το 1950 είχε 35 εκατομμύρια, σήμερα αγγίζει τα 200, και θα ξεπεράσει τα 700 εκατομμύρια στο τέλος του αιώνα. Με άλλα λόγια, στο μέλλον, περισσότερο από το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού θα κατοικεί στην Αφρική και την Ασία.

Τι σημασία, θα πείτε, έχουν αυτοί οι αριθμοί εφόσον πρόκειται για εξαθλιωμένους πληθυσμούς, που ζουν μέσα στη φτώχεια, τις ασθένειες και το σκοτάδι; Μη βιάζεστε! Αν οι προβλέψεις είναι ορθές τότε όχι απλώς ο πληθυσμός αλλά και το κέντρο βάρους των παγκόσμιων αγορών θα μετακινηθεί από τον Ατλαντικό στον Ινδικό Ωκεανό. Το 2050 στην πρώτη τετράδα των ισχυρότερων οικονομιών στον κόσμο θα βρίσκονται η Κίνα, η Ινδία και η Ινδονησία. Αν σήμερα επτά από τους δέκα ανθρώπους που ανήκουν στο πλουσιότερο τέταρτο του πλανήτη ζουν στη Δύση, σε 30-40 χρόνια έξι στους δέκα του πλουσιότερου 25% θα ζουν έξω από τα όρια του δυτικού κόσμου.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ.  (πηγή: kathimerini.gr)

Ενα νέο υλικό, το οποίο δημιουργήθηκε στο εργαστήριο, υπόσχεται να μειώσει τη ρύπανση από πλαστικά υποκαθιστώντας τα στις συσκευασίες τροφίμων.

Τα πλαστικά κοντεύουν να μας πνίξουν και, παράλληλα με τις προσπάθειες για τη σωστή διαχείριση, την ανακύκλωση και τη μείωση της χρήσης τους, οι επιστήμονες αναζητούν περισσότερο φιλικά για το περιβάλλον και την υγεία υλικά τα οποία θα μπορούσαν να τα αντικαταστήσουν. Μια από τις πιο πρόσφατες προτάσεις φαίνεται να έρχεται από το όστρακα των καβουριών και τις ίνες των δέντρων. Συνδυάζοντας δύο βασικά συστατικά τους ερευνητές από τις Ηνωμένες Πολιτείες πέτυχαν να δημιουργήσουν ένα οργανικής προέλευσης υποκατάστατο του πλαστικού, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί στις συσκευασίες τροφίμων.

Τα πιο διαδεδομένα φυσικά βιοπολυμερή

Οι επιστήμονες από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Τζόρτζια (Georgia Tech) στις Ηνωμένες Πολιτείες βασίστηκαν στα δύο πιο διαδεδομένα βιοπολυμερή που βρίσκουμε στη φύση, την κυτταρίνη και τη χιτίνη. Η κυτταρίνη υπάρχει στα κύτταρα όλων των πράσινων φυτών και σε ορισμένα φύκη ενώ η χιτίνη, ένα μακρομόριο το οποίο μοιάζει πολύ με την κερατίνη, υπάρχει στα οστρακοειδή, στους εξωσκελετούς των εντόμων και στα μανιτάρια. Θέλοντας να δημιουργήσουν ένα φιλμ παρόμοιο με αυτό που χρησιμοποιείται στις συσκευασίες των τροφίμων, οι ερευνητές ανέπτυξαν μια μέθοδο η οποία αποδείχθηκε άκρως αποτελεσματική. Ανέμειξαν νανοΐνες χητίνης και νανοκρυστάλλους κυτταρίνης με νερό για να δημιουργήσουν δύο διαφορετικά διαλύματα. Στη συνέχεια ψέκασαν σε μια επιφάνεια διαδοχικές στρώσεις από το κάθε διάλυμα και τις άφησαν να στεγνώσουν.

Το υλικό που προέκυψε είναι εύκαμπτο, ανθεκτικό και διάφανο, όπως τα φιλμ από πλαστικό, αλλά έχει ένα τεράστιο πλεονέκτημα: επειδή είναι οργανικής προέλευσης, μπορεί να κομποστοποιηθεί.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ.  (πηγή: tovima.gr)

Η πρόσφατη κατάρρευση της γέφυρας στη Γένοβα εγείρει πλήθος ερωτημάτων για την ασφάλεια των υπολοίπων. Απαντήσεις από τον πλέον αρμόδιο: ο επιφανής αμερικανός «γεφυροποιός» Χένρι Πετρόσκι δεν μασά τα λόγια του!

Ηταν μια εποχή που οι άνθρωποι ψάχνονταν για το πώς ακριβώς να προστατεύσουν μια μαρμάρινη, βαριά και λεπτή στήλη. Ηθελαν να μη σπάσει μέχρι να έλθει η ώρα να μπει στη θέση της. Ετσι απλά κάτω στο χώμα ήταν και αυτό επίφοβο, αφού αρκούσε κάποιος να πατήσει επάνω της εκεί κοντά στη μέση. Αποφάσισαν να την ακουμπήσουν σε δυο άλλους στύλους τοποθετημένους στα άκρα της. Κάποιος είπε ότι θα έπρεπε να μπει και ένα υποστήριγμα στη μέση. Το έβαλαν και αυτό. Μόνον που η στήλη τελικά δεν γλίτωσε. Εσπασε εκεί στη μέση διότι οι δύο ακραίοι στύλοι είχαν βουλιάξει στο χώμα από το βάρος της και την άφησαν κάποια στιγμή να στηρίζεται μόνον σε ένα σημείο.
Είναι η χρήσιμη ιστορία που ένας μηχανικός αγαπάει να τη διηγείται για έναν άλλον, που έζησε μερικούς αιώνες πριν.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ.  (πηγή: tovima.gr)

Σε τι οφείλεται το πρόβλημα της ασυνέπειας προσπαθούν να εντοπίσουν οι ερευνητές, υποστηρίζοντας ότι πίσω από αυτήν μπορεί να κρύβονται η υπερβολική χαλαρότητα, το multitasking και η αδυναμία προγραμματισμού. 

Μία από τις θεωρίες των ειδικών γύρω από την αιώνια αργοπορία είναι ότι συχνά τα ασυνεπή άτομα καλούνται να παίξουν τον ρόλο του «ζογκλέρ» ανάμεσα σε πολλές και παράλληλες δραστηριότητες.

Ολοι μας έχουμε κάποιον

γνωστό ή φίλο που είναι μόνιμα «τσακωμένος» με το ρολόι του. Ερευνητές αποκαλύπτουν ότι η αργοπορία μπορεί απλά να αποτελεί χαρακτηριστικό της προσωπικότητας κάποιων ατόμων, με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να υπολογίσουν πόση ώρα μπορεί να τους πάρει μια δραστηριότητα.

Οι «πολέμιοι» της ακρίβειας, σύμφωνα με τους ειδικούς, τείνουν να είναι πιο χαλαροί τύποι, σε αντίθεση με τα προγραμματισμένα άτομα που θέτουν στόχους και τα οποία τείνουν να είναι στην ώρα τους.

Μελετώντας την ασυνέπεια

Μελέτη ερευνητών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Σαν Ντιέγκο, η οποία βασίστηκε στη χρονική ακρίβεια 181 χειριστών του μετρό στην πόλη της Νέας Υόρκης και δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «Human Performance», έδειξε ότι τα άτομα που προσπαθούν να εκτελέσουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα - το γνωστό multitasking - ξεφεύγουν συχνά από τα χρονικά όρια με αποτέλεσμα να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους με καθυστέρηση.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ.  (πηγή: tovima.gr)